Tylko w 2019 roku do Polski trafiło z zagranicy ponad 270 000 ton śmieci, 70% z nich to odpady z Niemiec.

W ciągu czterech lat ilość odpadów z Niemiec wzrosła pięciokrotnie.

Materiał nadający się do recyklingu może być swobodnie sprzedawany w UE, ale wymaga pozwolenia. Odpady są często nieprawidłowo zgłaszane i przywożone do Polski bez pozwolenia.

Beata Merenda z Dolnośląskiej Inspekcji Ochrony Środowiska –  kontroluje wysypiska i zbiórkę odpadów w okolicach Wrocławia.

„Tylko w ubiegłym roku przeprowadziliśmy około 20 kontroli na miejscu, w 14 przypadkach był to nielegalny transport odpadów”. Deklaracje wskazują, że transportowane są odpady z tworzyw sztucznych, a w rzeczywistości są to odpady domowe lub niesprawne stare pojazdy, które stanowią nielegalny transport odpadów ”.

Brak konieczności deklarowania przewozów makulatury i plastiku w obrębie UE, daje „zielone światło” nielegalnym transportom.

Proceder wygląda następująco:

Niemieckie firmy łamią prawo i eksportują swoje śmieci do Polski ze względu na blisko połowę niższe koszty utylizacji. W Polsce nie brakuje natomiast nabywców na tak tłusty kąsek.

Realnie wygląda to tak, że polska firma oferuje niemieckiemu operatorowi akceptację np. plastiku (w zasadzie głównie plastiku, ze względu na dozwolony import).
Firma posiada również zezwolenie, które mówi, że będzie poddawać recyklingowi odpady. Faktycznie poza kawałkiem ziemi i być może koparką do rozładunku odpadów, firma ta nie posiada nic, co jest konieczne do przeprowadzenia procesu recyklingu. Właściwy organ nie sprawdził, czy firma posiada odpowiednie zasoby, ale udzielił pozwolenia. Sam transport jest legalny, ale w Polsce korzystanie z niego jest już nielegalne. W takim przypadku odpady są zwykle po prostu spalane lub porzucane w lasach, starych żwirowniach, opuszczonych magazynach lub przy drogach.

Mamy zatem źródło rosnących jak grzyby po deszczu dzikich wysypisk.

Fakt, że Polska nie posiada wystarczającej ilości linii recyklingowych, w stosunku do ilości oraz rodzaju nielegalnie sprowadzanych odpadów, powoduje, że rośnie liczba pożarów składowisk.

Podczas procesu spalania np. plastikowych opakowań, folii, czy też gumy uwalnia się wiele szkodliwych i trujących substancji, które wcześniej wykorzystano w procesie produkcji – są to barwniki, stabilizatory, utwardzacze. Oprócz tego w procesie spalania powstają nowe groźne związki chemiczne – dioksyny i furany. Dioksyny należą do najbardziej trujących substancji na świecie – są 10 000 razy bardziej trujące od cyjanku potasu. Cyjanek działa natychmiast, a dioksyny podstępnie, powoli. Jego toksyczne działanie polega na powolnym atakowaniu wszystkich narządów wewnętrznych, jest jednym z najgroźniejszych czynników kancerogennych, a wiec powodującym zachorowanie na nowotwory.

Świat funkcjonuje obecnie w trybie siłowym, silniejszy łamie słabszego, siejąc bezwzględne, beznamiętne, pozbawione człowieczeństwa spustoszenie, krocząc w przepaść samozagłady.

Poza Europą sytuacja wygląda tak samo, kraje bogate wysyłają swoje nadmierne ilości odpadów do krajów biednych, w ekonomii szumnie nazwanych rozwijającymi się.

Do 2018r. światowym wysypiskiem śmieci stała się Azja. Po tym, jak Chiny w 2017r. w trakcie szczytu Światowej Organizacji Handlu (WTO) w Genewie, ku zaskoczeniu całego świata znacząco ograniczyły import odpadów, wprowadzając politykę „narodowego miecza”, kanał światowych odpadów skierował się ku Malezji, Tajlandii i Wietnamowi, które w 2018r przyjęły ich najwięcej na świecie…

Oczywistym i smutnym jest fakt, że te biedne kraje bardzo słabo wypadają w rankingach utylizowania odpadów z tworzyw sztucznych. Według Banku Światowego w krajach rozwijających się „ponad 90% odpadów trafia często na nielegalne wysypiska lub zostaje spalone”.

A teraz paradoksik, mam nadzieję, że łapiecie wątki. Poniższy ma bezwzględną korelację z powyższym 😉

W lipcu 2019 r. podczas spotkania w Białym Domu prezydent Donald Trump oraz urzędnicy Gabinetu Stanów Zjednoczonych winą za globalne zanieczyszczenie obarczyli państwa azjatyckie. „60% odpadów morskich na świecie pochodzi z sześciu krajów azjatyckich” – powiedział administrator w randze ministra Agencji Ochrony Środowiska (EPA) Andrew R. Wheeler… ZAPOMNIAŁ WSZAK, że kraje te przyjmują ogromną większość odpadów z tworzyw sztucznych z USA.

Nie upłynęło dużo czasu i Indonezja radykalnie ograniczyła import kontenerów zawierających zanieczyszczone tworzywa sztuczne i inne niebezpieczne odpady. Kambodża odesłała do USA i Kanady 1600 ton plastikowych odpadów znalezionych w kontenerach, a w maju 2019 r. Malezja odesłała 450 ton odpadów z tworzywa sztucznego do kraju ich pochodzenia.

To niestety nie koniec z happy endem… ktoś musiał przejąć na siebie ciężar dobrobytu krajów wysoko rozwiniętych… jest to Turcja, która obecnie pretenduje do miana globalnego wysypiska śmieci, z ogromnymi problemami natury społecznej i technologicznej, które w żaden sposób nie pozwalają jej na piastowanie tego mało zaszczytnego stanowiska.

W problem śmieciowy zaangażowanych jest setki tysięcy ludzi, w tym dzieci, codziennie przemierzających ulice i zbierających do wielkich worków tworzywa sztuczne i papier, które następnie sprzedają do recyklingu.

Sytuacja jest patologiczna, zarobki spadły o ponad 50%, ludzie, w tym dzieci pracują w bardzo ciężkich i szkodliwych warunkach. Tureckie władze twierdzą, że istnieje wystarczająca ilość zakładów recyklingu i centrów zbierania odpadów, w rzeczywistości kraj ten tonie w śmieciach… nie jest w stanie poradzić sobie ze swoimi odpadami, nie mówiąc o strumieniu płynącym z całego świata…

Śmieci, odpady, nadmiar, konsumpcja, wypełniacz, pustka… człowiek.